نگارش این
رمان را، محمود دولت‌آبادی، سال 1357 به‌پایان رسانده، و فضای داستان آن در حوالی
دهه‌های 40 و 50 شمسی، در یکی از روستاهای خراسان، به نامِ زمینج، می‌گذرد. کتاب
پُر است از اصطلاحات و کلمات روستایی ایران، که مخاطب را در میان صفحاتش به سفری
درونِ متنِ زندگی مردمان روستا می‌‌کشاند. فضاسازی و توصیفات دولت‌آبادی در این
رمان فوق‌العاده هستند و تصویرسازی‌های او، داستان را مانند فیلم پیش چشمان
خواننده تصویر می‌کند. داستان، سیاه است و خشن؛ انگار کن که همۀ کلمات کتاب از دلِ
سوزِ کویر گذشته باشند. داستان، با رفتن ناگهانی سلوچ و ترک خانواده‌اش آغاز می‌شود،
با توصیف زندگی مِرگان، عباس، ابراو، و هاجر ادامه پیدا می‌کند و مصایب زندگی‌شان
را نشان می‌دهد. «جای خالی سلوچ» را نشر چشمه منتشر کرده است.
